Van de duizenden en duizenden pc-games die er zijn, zijn er maar een paar waar iedereen van houdt, of op zijn minst respecteert. Sommigen van hen zijn absoluut cruciaal voor de hobby en anderen zijn rechtvaardig heel goed (opent in nieuw tabblad) en zijn al jaren goed.
De klassiekers hebben iets van hun belang verloren nu er veel nieuwe, jonge pc-gamers zijn gearriveerd. De gewone Overwatch 2-speler heeft misschien geen idee wat Quake is, maar als ze het zouden zien, denk ik dat ze snel de impact ervan op FPS-games voor meerdere spelers zouden begrijpen en het DNA ervan zouden zien in de kinetische shooter van Blizzard. Alleen omdat je het niet hebt gespeeld of ermee bent opgegroeid, wil nog niet zeggen dat het geen spel is dat je kunt waarderen omdat het bestaat.
De pc-games hieronder zijn degenen waarvan bijna iedereen het erover eens is dat ze buitengewoon belangrijk zijn, en het is moeilijk om er ernstige problemen mee te vinden. Als iemand deze games in een conversie naar voren heeft gebracht, zou je ze graag willen bespreken.
Laten we het doen. Hier zijn de 10 pc-games waar iedereen van houdt (met dank aan Sean McIndoe van The Athletic (opent in nieuw tabblad) voor de inspiratie).
Minecraft
Waarom iedereen ervan houdt: Je kunt niet haten Minecraft (opent in nieuw tabblad). Je plaatst blokken gemaakt van aarde en rotsen en je maakt kastelen of computers (opent in nieuw tabblad) met hen, en je kunt het allemaal met vrienden doen. De eenvoud van Minecraft trekt je naar binnen en dan raak je verslaafd en het enige waar je aan kunt denken is de volledige catalogus met bronnen, waar je ze kunt krijgen en wat je ermee kunt bouwen. Sla jij een varken voor varkensvlees of vang je een wilde kat? De mogelijkheden voelen eindeloos omdat Minecraft een palet is voor je verbeelding en het is alleen maar robuuster geworden in de 12 jaar dat het bestaat.
Nou ja, behalve: Iedereen die het moeilijk heeft om een spel te spelen dat geen duidelijke doelen heeft. Minecraft is een sandbox en als je iemand bent die een gerichte ervaring wil, zal het waarschijnlijk nooit voor jou werken.
Mysterie
Waarom iedereen ervan houdt: Aan elke avonturengame en zogenaamde wandelsimulator is iets te danken Mysterie (opent in nieuw tabblad), de grootvader van games waarin je in first-person view rondneust in een wereld. Er is een reden waarom het steeds remakes en remasters krijgt: de wereld van Myst en zijn vreemde FMV-personages blijft net zo boeiend als toen het in 1993 werd uitgebracht (1994 voor pc).
Ook al ziet het er nogal mager uit in vergelijking met bijna elke game die er is, Myst heeft zo’n aparte esthetiek die je opslokt zodra je het eerste scherm betreedt. Het ziet er zowel buitenaards als vertrouwd uit, alsof je je hand zou kunnen uitsteken om het aan te raken. En mensen praten nog steeds over hoe het was om er genoeg tijd mee door te brengen om het mysterie ervan te ontrafelen – en hoe het hele spel binnen enkele seconden na de introductie kon worden opgelost. Hoewel de puzzels voor sommigen misschien extreem esoterisch lijken, blijft Myst toegankelijk voor alle soorten spelers.
Nou ja, behalve: Puzzelhaters. Myst is een puzzelspel, en misschien te veel een puzzelspel. Je zult waarschijnlijk oplossingen moeten opzoeken of een geweldig geheugen hebben om er doorheen te komen, wat de hele ervaring voor je zou kunnen verpesten. Moderne puzzelspellen zijn enorm geëvolueerd sinds Myst. Degenen met een beperkt geduld vinden het gedateerde puzzelontwerp misschien veel te schurend om van te genieten.
Ondergang
Waarom iedereen ervan houdt: Ondergang (opent in nieuw tabblad) is zo synoniem met pc-gaming dat alles dat op afstand functioneert als een apparaat, gedwongen wordt om het uit te voeren, inclusief een zwangerschaptest (opent in nieuw tabblad). Doom legt de ziel van videogames vast op een manier die maar weinig andere pc-games doen. Het is een extreem eerlijke game waarin je demonen vol kogels pompt en de grimmige 3D-levels doorzoekt op geheimen. Waarom denk je anders dat we een hele reeks boomer-shooters hebben die zijn sfeer willen nabootsen? Doom is het Metallica-album waar je vader naar luisterde, dat nog steeds hard gaat en nooit aan relevantie zal verliezen.
Nou ja, behalve: Er is vast iemand die Doom te simplistisch vindt. Doom is niet rijk aan verhaal- of RPG-niveaus met mechanische diepgang; het heeft een pure visie op bloederig geweld en niet veel anders. Als klikken op demonen om ze te laten ontploffen niet jouw ding is, heeft Doom niets anders te bieden.
Grimmige Fandango
Waarom iedereen ervan houdt: Er zijn maar weinig games die zo creatief zijn als Grim Fandango. Skeletten roken sigaren in de jazzy nachtclubs van het hiernamaals en halen herinneringen op aan hoe het was om te leven. Dit point-and-click-avonturenspel voelt bijna niet als één met zijn stilistische toewijding aan filmgrootheden als The Maltese Falcon en Casablanca. Er zijn zeker puzzels, maar de kracht van het spel gaat over toerist worden in zijn ongelooflijk fantasierijke wereld. Je kunt niet naar een stuk beeldmateriaal of een screenshot van Grim Fandango kijken en de verschillende vibes ervan ontkennen, en dat is wat zijn plaats op deze lijst verdient.
Nou ja, behalve: Zoals veel spellen uit de jaren 90 met puzzels, heeft Grim Fandango nog steeds zijn moeilijke plekjes (vooral de originele muisloze besturing). Zelfs de geremasterde versie (opent in nieuw tabblad) kan je een pauze geven terwijl je probeert de geheimzinnige logica van sommige van zijn puzzeloplossingen uit te werken. En als het charmante schrijven van Tim Schafer als oubollig voor je overkomt, zou het lakse tempo van het spel je dood kunnen vervelen.
Halfwaardetijd 2
Waarom iedereen ervan houdt: Halfwaardetijd 2 (opent in nieuw tabblad) transformeerde ieders idee van wat een singleplayer-shooter zou kunnen zijn. Zelfs nu breekt het nog steeds met conventies in moderne games en laat je je een weg banen door zijn puzzelachtige levels en gevechtsontmoetingen. De fysica was ook fantastisch. Jongleren met lopen en vangen met de Gravity Gun zijn het soort speelse dingen die je zelden ziet in shooters.
Half-Life 2 is meer een speeltuin dan een FPS en combineert actie en horror op een manier die geen enkele andere game ooit heeft kunnen evenaren. Zelfs nu hebben FPS-games moeite om zo creatief te zijn als de shooter van Valve was en nog steeds is.
Nou ja, behalve: Voor een moderne FPS-genieter kan het relatief ingetogen verhaal van Half-Life 2 en het gebrek aan RPG-achtige progressie je ervan weerhouden. Je zult hier geen buit of hyperrealistische vuurgevechten vinden; het zijn allemaal hectische stukjes die de wapens en gereedschappen gebruiken die je hebt om te overleven.
Diablo 2
Waarom iedereen ervan houdt: De komende Diablo 4 (opent in nieuw tabblad) is gecentreerd rond de wens om terug te gaan naar de look en feel van zijn voorganger, Diablo 2. De nieuwste game in de actie-RPG-franchise maakt aantekeningen van een game die 23 jaar geleden uitkwam. En dat komt omdat Diablo 2 de moderne verwachtingen rond op buit gebaseerde actiegames heeft bevestigd en hoe deze systemen kunnen worden ingebed in een rijke wereld die het ontdekken waard is.
Elke kelder en kerker is gevuld met hellspawn om te verwoesten en buit te verzamelen. Diablo 2 moedigt je aan om met zijn klassen te experimenteren en je eigen efficiënte routines voor het doden van demonen te ontwikkelen. Het is cerebraal, waarbij je de plezierpunten in je hersenen zapt met elke zeldzame buit en elke kerker die je hebt leeggemaakt. Zelfs als de gedateerde graphics er tegenwoordig niet aantrekkelijk uitzien, besteed er 10 minuten aan en je wordt er meteen in gezogen.
Nou ja, behalve: Want hoe geweldig Diablo 2 ook is, het edgy hemel versus hel-verhaal kan nogal onaangenaam zijn, vooral als je er nog nooit een hebt gespeeld. Het is ook behoorlijk bestraffend in vergelijking met de meeste games tegenwoordig. Je kunt de opbouw van een personage echt verpesten op een manier waarop je niet meer terug kunt, en de moeilijkere moeilijkheden zijn geen grap.
Deus Ex
Waarom iedereen ervan houdt: In veel opzichten leven moderne meeslepende sims zoals Deathloop nog steeds Deus Ex’s (opent in nieuw tabblad) schaduw. De cyberpunkgame van Ion Storm ging dieper in op wat het betekende om een aanzienlijke hoeveelheid vrijheid te hebben in hoe je taken aanpakt. De game zit vol met alternatieve paden, oplossingen en tools voor de missies die creatief denken en plannen belonen. Veel games, inclusief hun eigen sequels, hebben geprobeerd de complexiteit ervan te herhalen en geen van hen is erin geslaagd de impact ervan te evenaren.
Nou ja, behalve: Je zou Deus Ex op de meest eenvoudige manier kunnen spelen en er nog steeds van genieten, maar je verliest de aantrekkingskracht. Het leuke van het spel is om je een weg te banen door de levels, e-mails te lezen en problemen op te lossen om het doel te bereiken. Het is op geen enkele manier een shooter, en als je het zo speelt, schiet je de plank mis.
De Sims
Waarom iedereen ervan houdt: Al dan niet het origineel De Sims (opent in nieuw tabblad) vandaag standhoudt, is naast het punt: deze game creëerde een moloch. De Sims zoomden in op het stadsbouwformaat van SimCity en lieten je de mensen besturen. Het was alsof je met poppen speelde, maar dan in een videogame met heel veel dingen om aan te passen. Je zou kunnen proberen je eigen buurt na te bouwen of een leven te leiden dat je niet had. Het was de ultieme manier om te experimenteren met alle sociale situaties die je in het echte leven niet opnieuw kunt doen en om te zien hoe het allemaal afloopt, echt een briljant idee voor een game.
Nou ja, behalve: De Sims is dat niet Dat dicht bij het echte leven, maar het is nog steeds een duidelijke herinnering aan hoe het is om een persoon op aarde te zijn. Als je games speelt om te ontsnappen naar de verste realiteit van de onze, dan is dit gewoon niet het spel voor jou.
Aardbeving
Waarom iedereen ervan houdt: Aardbeving (opent in nieuw tabblad) gepopulariseerde raketspringen, wat genoeg zou moeten zijn om het alleen op deze lijst te zetten. De FPS van Id Software mag dan een ietwat flauwe singleplayer-campagne hebben gehad, de multiplayer was iets anders. Quake’s op momentum gebaseerde bewegingen en ultrasnelle vuurgevechten zijn zowel duizelingwekkend als superieur. Wapens zoals de railgun en zijn labyrintische kaarten bieden tal van mogelijkheden voor creatieve spelen en vaardigheden om te verfijnen. Het had de snelheid van een moderne Call of Duty, maar verspreidde gezondheids- en pantser-pickups over de kaart om een perfecte hoeveelheid instabiliteit aan elke wedstrijd toe te voegen.
Nou ja, behalve: Bij Quake gaat het niet om zuivere sluipschuttermoorden van over de hele kaart en tactische positionering, maar om pure reflexen en voorspelling. Het gaat de hele tijd om hoge energie en niets anders.
Planescape: kwelling
Waarom iedereen ervan houdt: Planescape: kwelling (opent in nieuw tabblad) is het spel waar mensen over praten als ze het hebben over goede videogameverhalen. Deze game uit 1999 is een web van ideeën en thema’s die voor velen de RPG-structuur overstegen. Je hoofdpersonage lijdt aan geheugenverlies en een leven dat opnieuw moet worden gecontextualiseerd, en je besteedt een groot deel van het spel aan het herstellen van niet alleen je herinneringen, maar ook aan de staat van zijn uitgestrekte wereld. Planescape: Torment spoort je aan om na te denken over elke dialoogkeuze, elk personage en elke zoektocht. Het is een prachtig geschreven spel dat pc-gaming als geheel vorm heeft gegeven.
Nou ja, behalve: Het zou moeilijk zijn om in Planescape: Torment te komen zonder te weten wat je op dit punt te wachten staat. Het is een spel dat er niet in geïnteresseerd is om je een superkrachtige held te laten bouwen die elk obstakel en elke vijand op je weg kan vernietigen, zoals veel RPG’s. Gevechten staan hier niet centraal; het is puur verhalen vertellen en de drang om steeds meer te leren over zijn rare, trieste wereld.